‘ ಈಜು ಕಲಿಯೂ ಮುಂಚೆ ಸಾವಿನ ಮನೆಯ ಕದ ತಟ್ಟಿ ಬಂದ ಆ ದಿನದ ನೆನಪು…’

ಕಳೆದ 2 ತಿಂಗಳಿಂದ ನಂಗೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ 5.40 ಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಎಚ್ಚರ ಆಗಿಬಿಡುತ್ತಿದೆ. ಮುಂಚೆ ಅಂದ್ರೆ 2 ವರ್ಷದಿಂದ ರಾತ್ರಿ 2.15ಕ್ಕೆ ಎದ್ದು Computer ಆನ್ ಮಾಡಿ ನೆಟ್ ಕನೆಕ್ಟ್ ಆಗೀ Torrents ನೆಲ್ಲ ಡೌನ್ಲೋಡ್ ಗೆ ಇಟ್ಟುಪುನ 2.30 ಗೆ ಮಲಗುತ್ತಿದ್ದೆ ಆದರೆ ಈಗ ಎಚ್ಚರ ಆಗೋದೇ 5.40ಕ್ಕೆ. ಎದ್ದು ಹಾಸಿಗೆ ಕ್ಲೀನ್ ಮಾಡಿ, ನಿತ್ಯಕರ್ಮ ಮುಗಿಸಿ Computer ಆನ್ ಮಾಡಿ ಡೌನ್ಲೋಡ್ ಗೆ ಹಾಕುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ 6.15 ಆಗಿರುತ್ತೆ. ಅಷ್ಟುಹೊತ್ತಿಗೆ ಅಪ್ಪಾಜಿ ಬಂದು ‘ಏನಪ್ಪಾ ಸ್ವಿಮ್ಮಿಂಗ್ ಗೆ ಹೋಗ್ತೀಯಾ?’ ಅಂತ ಕೇಳ್ತಾರೆ. ನಾನು ‘ಹ್ಞೂ... ಹೋಗುತೀನಿ...’ಅಂತೇನೆ. ಹಾಗೆ ಹೇಳಿದ ತಕ್ಷಣ ಅವರು ಗ್ಯಾರೇಜ್ ಲಾಕ್ ಓಪನ್ ಮಾಡಿ ನನ್ನ ಸ್ಪ್ಲೆಂಡರ್ ಬೈಕ್ ನ ಹೊರಗೆ ನಿಲ್ಲಿಸುತ್ತಾರೆ. ನಾನು ಗಾಡಿ ತಗೊಂಡು 6.15 ಕ್ಕೆ ಬಿಟ್ಟರೆ ವಾಪಸು 7.35 ಕ್ಕೆ ಸ್ವಿಮ್ಮಿಂಗ್ ಮುಗಿಸಿ ಬರ್ತೇನೆ. ಇದು ಸಧ್ಯಕ್ಕೆ 2 ತಿಂಗಳಿಂದ ರೂಟೀನ್ ಆಗಿಬಿಟ್ಟಿದೆ. ಮೊನೆ ಅಂದ್ರೆ ಜೂನ್ 2010 ರ ಮೊದಲವಾರ. ಅವತ್ತು ಶುಕ್ರವಾರ ರಾತ್ರಿ MBA Assignments ಸಬ್ಮಿಟ್ ಮಾಡಲು ನಾಳೆನೇ ಲಾಸ್ಟ್ ಡೇಟ್. ಆಫೀಸ್ ಯಿಂದ ಸಂಜೆ ಬೇಗ ಬಂದವನೆ ಬರೆಯೋಕೆ ಕೂತುಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಊಟಕ್ಕೆ 20 Minutes ಬ್ರೇಕ್ ಬಿಟ್ಟರೆ ಅವತು ಸಂಜೆ 7.30 To 11.45 ವರೆಗೆ ಎಲ್ಲ 6 ಪೇಪರ್ Assignments ಮುಗಿಸಿದಾಗ ಏನೋ ನೆಮ್ಮದಿ. ಲಾಸ್ಟ್ 3 ಸೆಮಿಸ್ಟೆರ್ ಯಿಂದ ಆ ಫೀಲಿಂಗ್ ಗೇ ಹಾಗೆ... ಸೆಮಿನಾರ್ & Assignments ಮುಗಿಸಿಬಿಟ್ಟರೆ ಅರ್ಧ ಸೆಮಿಸ್ಟೆರ್ ಮುಗಿಸಿದಹಾಗೆ. ಹಾಗೆ ಬರೆದು ಮುಗಿಸಿ ಎಲ್ಲಾ ಎತ್ತಿಟ್ಟು ಮಲಗಬೇಕು ಅನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಜೋರಾಗಿ ಮಳೆ ಶುರು ಅಯೀತು. ನನ್ನ ಹಾಸಿಗೆ ಕಿಟಕಿ ಪಕ್ಕ ಇರುವುದರಿಂದ ಮಳೆಯ ಎರಚಲು ಹೊಡೆಯೋಕೆ ಶುರು ಅಯೀತು ತಕ್ಷಣ ಕಿಟಕಿ ಕ್ಲೋಸ್ ಮಾಡಿದೆ. ಕಿಟಕಿ ಕ್ಲೋಸ್ ಮಾಡಿದ ಒಂದು 20 ಸೆಕೆಂಡ್ ನಂತರ ಹಿಂದೆಂದೂ ನನ್ನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಕೇಳದಷ್ಟು ಜೋರಾಗಿ ಒಂದು ಸಿಡಿಲು ‘ಡಮ್ಮಾರ್...’ ಅಂತ ಹೊಡಿತು. ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಹಾಸಿಗೇಲಿ ಬೆಚ್ಚಿದೆ! ತಕ್ಷಣ ಕರೆಂಟ್ ಕೂಡ ಹೊಯೀತು. ಇನ್ನೇನು ಮಾಡೋದು ಅಂತ ಹಾಗೆ ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿ ನಿದ್ರೆಗೆ ಜಾರಿದೆ.

ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಸರಿಯಾಗಿ 5.40 ಎಚ್ಚರ ಅಯೀತು. ಅಲ್ಲೇ ಕಿಟಕಿ ಪಕ್ಕ ಸಣ್ಣದಾಗಿ ಮಳೆ ಹನಿ ಬೀಳೋ ಸದ್ದು. ‘ವಾ.... ಮಳೆ ! ಸ್ವಿಮ್ಮಿಂಗ್ ಏನ್ ಮಾಡೋದಪ್ಪ?...’ ಅನ್ನಿಸಿತು. ಕೂಡಲೆ ಎದ್ದು Computer ಆನ್ ಮಾಡಿ ಡೌನ್ಲೋಡ್ ಗೆ ಹಾಕಿ ನಂತರ ಬಾತ್ರೂಮ್ ಗೇ ಹೋಗಿ ಫ್ರೆಶ್ ಆಗೀ ಬಂದೆ. ಮಳೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಕಡಿಮೆ ಆಗಿದೆ ಅನ್ನಿಸಿತು. ಸರಿ ಸ್ವಿಮ್ಮಿಂಗ್ ಹೋಗೋಣ ಅಂತ ಗಾಡಿ ಸ್ಟಾರ್ಟ್ ಮಾಡಿ ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಟೆ. ಮಳೆಗೆ ಇಡೀ ಮೈಸೂರು ಒದ್ದೆ ಆಗಿತ್ತು. ನಮ್ಮ ಮನೆ ಮುಂದೆ ಇದ್ದ ಟಾರ್ ರೋಡ್ ಅನ್ನು ಗುಡಿಸಿ.. ಒರೆಸಿ.. ಸಾರಿಸಿದ ಹಾಗ ಇತ್ತು. ನಮ್ಮ ಮನೆ ರಸ್ತೇಲಿ ನೆಟ್ಟಿದ್ದ ಮಹಾಗನಿ, ಹೊಂಗೆ, ಮೇ ಫ್ಲೋವರ್ ಮುಂತಾದ ಮರಗಳೆಲ್ಲ ಸ್ನಾನಾ ಮಾಡಿ ಫ್ರೆಶ್ ಆಗೀ ನಿಂತಿರುವ ರೀತಿ ಇತ್ತು. ಕೆಲವೊಂದು ಕಡೆ ಗುಲ್ಮೊಹರ್(ಮೇ ಫ್ಲೋವರ್) ನ ಕೆಂಪು ಹೂವುಗಳು ಮಳೆ ಗಾಳಿಗೆ ಉದುರಿ ರಸ್ತೆಗೆಲ್ಲ ರೆಡ್ ಕಾರ್ಪೆಟ್ ಹಾಸಿದಂತೆ ಕಾಣುತಿತ್ತು.

‘ಅಬ್ಬ!!!.... ಇವತ್ತು ಸ್ವಿಮ್ಮಿಂಗ್ ಗೆ ಹೋಗದೆ ಮಲಗಿದ್ದರೆ ಎಂಥ ಒಳ್ಳೆ ವಾತಾವರಣ ನೋಡು ಚಾನ್ಸ್ ಮಿಸ್ ಆಗ್ತಾ ಇತ್ತಲ್ಲ...’ ಅನ್ನಿಸಿತು. ಹಾಗೆ ಚರ್ಚ್ ಪಕ್ಕ ಇದ್ದ ಪೋಲಿಸ್ ಸ್ಟೇಷನ್ ದಾಟಿ ಮುಂದೆ ಸಾಗಿ ವಿಶ್ವಮಾನವ ಡಬಲ್ ರೋಡಿಗೆ Join ಆದೆ. ಸಾಕಷ್ಟು ಜನ ರಸ್ತೆಯ ಎರಡು ಭಾಗದಲ್ಲೂ ವಾಕ್ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಗಾಡಿನ ನಾನು ಇವತ್ತು ಸ್ವಲ್ಪ ಸ್ಲೋ ಆಗೀ ಅಂದ್ರೆ, ಅಂದಾಜು 35 kms ಸ್ಪೀಡ್ ನಲ್ಲಿ ಓಡಿಸ್ತಾ ಇದ್ದೆ. ತಣ್ಣನೆಯ ಶೀತ ಗಾಳಿ ನನ್ನ ಮುಖ ಸವರಿ ಹೋದ ಅನುಭವ ಆಗ್ತ ಇತ್ತು. ಏನೇ ಹೇಳಿ.. ಬೆಳಗ್ಗೆ ಈ ರೀತಿ ಚನ್ನಾಗಿ ಮಳೆ ಬಿದ್ದ ನಂತರ ಇರುವ ತಂಪು ಹವಾಮಾನದಲ್ಲಿ, ಸುತ್ತ ಮುತ್ತ ಹಸಿರು ಇರೋ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಒಮ್ಮೆ ದೀರ್ಘವಾಗಿ ಉಸಿರೆಳೆದು ಕೊಂಡು Lungs fill ಮಾಡಿಕೊಂಡರೆ, ಆಗ ಸಿಗುವ ಆನಂದನೇ ಬೇರೆ... ಅವತ್ತು ನನಗೆ ‘ Feel The Nature ’ ಅನ್ನೋ ವಾಕ್ಯದ ನಿಜವಾದ ಅನುಭವ ಆಯಿತು. ‘ಮೈಸೂರ್ ನಂತಹ ಊರಿನಲ್ಲಿ ಸೆಟ್ಲ್ ಅಗೀರೋದು ನನ್ನ ಪುಣ್ಯ..’ಅಂತ ಅನ್ನಿಸಿತು. ಯಾರೇ ಮೈಸೂರ್ ಬಗ್ಗೆ ಕೇಳಲಿ, ನಾನಂತೂ ಯಾವಾಗಲು ಮೈಸೂರ್ ಅಂತ ಕೂಲ್, ಬೆಸ್ಟ್ ಟೂರೀಸಂ, ಹಿಸ್ಟಾರಿಕಾಲ್, ಕಲ್ಚರಲ್ ಸಿಟಿ , ಸೈಟಿಫಿಕಲಿ Important ಆದ ಜಾಗ ಇನ್ನೊದು ಇಲ್ಲ ಅಂತೆನೆ. ಕರೆಕ್ಟ್ ಆಗೀ ಪ್ಲಾನ್ ಮಾಡಿದರೆ ಮೈಸೂರ್ ಸುತ್ತ ಮುತ್ತ ವಿತಿನ್ 90 kms radius ನಲ್ಲಿ ಬೇಕಾದ್ರೆ 10 ದಿನ ಬೋರ್ ಆಗದ ಹಾಗೆ ತಿರುಗಾಡೋ ಜಾಗಗಳಿವೆ. ಹಾಗೆ ಯಾವಾಗಲು ನನ್ನ ತಂಗಿ ರಾಜಮಣಿ ಹೇಳುತಿದ್ದ ಮಾತು ನೆನಪಿಗೆ ಬಂತು. ಅವಳು ‘ಏನೇ ಹೇಳು ಲೋಕು ನಮ್ಮ ನಮ್ಮ ಊರು ನಮಗೆ ಸವಿ ಬೆಲ್ಲ ಅಲ್ಲವ...?’ ಅನ್ನುತಿದ್ದಳು. ಪಿ.ವಿ.ಆರ್. ಒಂದನ್ನಾ ಬಿಟ್ಟು ಮೈಸೂರ್ ನಲ್ಲಿ ಏನು ಇಲ್ಲ ಅನ್ನೋ ಹಾಗೆ ಇಲ್ಲಾ ಅಲ್ಲವಾ..? ಅಂತ ಯೋಚನೆ ಮಾಡುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಸರಸ್ವತಿಪುರಂನಾ J S S ಗರ್ಲ್ಸ್ ಕಾಲೇಜ್ ಪಕ್ಕ ಇರೋ ಮೈಸೂರು ಯೂನಿವೆರ್ಸಿಟಿ ಸ್ವಿಮ್ಮಿಂಗ್ ಪೂಲ್ ಬಂತು.

ಗಾಡಿ ಸ್ಟ್ಯಾಂಡಿನಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿಗೆ ಗಾಡಿಗಳು ಇರಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ನನ್ನ ಗಾಡಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿ Entrance ಗೆ ಬಂದೆ. Entranceನಲ್ಲಿ ಟಿಕೆಟ್ ಕೌಂಟರ್ ಇದೆ. ಅಲ್ಲೆ ಪಕ್ಕ ಬಲಕ್ಕೆ ಒಂದು ಪ್ಯಾಸೇಜ್ ಲ್ಲಿ ಟಿಕೆಟ್ ಹರಿಯುವವನು (ಪಾಸು ಚೆಕ್ ಕೂಡ ಮಾಡ್ತಾನೆ...) ನಿಂತಿರ್ತನೆ. ಅವನಿಗೆ ಪಾಸು ತೋರಿಸಿ ಒಳಗೆ ಎಂಟರ್ ಆದೆ. ಅಲ್ಲಿ ಎಂಟರ್ ಆದ ಕೊಡಲೇ ಎಡ ಹಾಗು ಬಲಕ್ಕೆ ಒಂದೊಂದು ದೊಡ್ಡ ಸಂಪಿಗೆ ಮರ ಸಿಗುತ್ತದೆ. ಹಾಗೆ ಇನ್ನು ಎರಡು ಹೆಜ್ಜೆ ಮುಂದೆ ಹೋದರೆ ಕಾಣುತ್ತೆ ಸ್ವಿಮ್ಮಿಂಗ್ ಪೂಲ್. ಮೈಸೂರ್ ಗೆ ಅತ್ಯಂತ ದೊಡ್ಡದು ಈ ಮೈಸೂರು ಯೂನಿವೆರ್ಸಿಟಿ ಸ್ವಿಮ್ಮಿಂಗ್ ಪೂಲ್.

100 ಅಡಿ ಉದ್ದ, 50 ಅಡಿ ಅಗಲ. ಆಳ 3 ರಿಂದ 12 ಆಡಿವರೆಗೆ ಇದೆ. ಒಂದು ಬದಿಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಕಾರಿಡಾರ್ ಇದೆ. ಜನರೆಲ್ಲಾ ತಮ್ಮ ಬಟ್ಟೆ, ಟವಲ್ ಅಲ್ಲಿ ಇಡುತಾರೆ, ಅಲ್ಲೇ ಸ್ವಲ್ಪ ಮುಂದಕ್ಕೆ ಹೋದರೆ Toilet ಹಾಗು ಜನರಲ್ Shower bath ಇದ್ದಾವೆ. ಅಲ್ಲಿ Shower ನಲ್ಲಿ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿಯೇ ಪೂಲ್ ಗೆ ಇಳಿಬೇಕು. ಇನ್ನೊಂದು ಬದಿಯಲ್ಲಿ 8 palm ಮರಗಳನ್ನು ನೆಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. 12 ಅಡಿ ಆಳ ಇರು ದಡದಲ್ಲಿ 2 ಜಂಪಿಂಗ್ ಪ್ಲಾಟ್ ಫಾರ್ಮಗಳು ಇದ್ದಾವೆ. ಅದರ ಮುಂದೆ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ Fountain ಇದೆ. ಇವತ್ತು ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಮಳೆ ಆಗೋ ಎಲ್ಲ ಲಕ್ಷಣ ಇದ್ದಿದರಿಂದೆನೋ ಪೂಲ್ ನಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿಗೆ ಜನ ಇರ್ಲಿಲ್ಲ. ಜಾಸ್ತಿ ಅಂದ್ರೆ 15 ಜನ ಇದ್ರೂ ಅಷ್ಟೇ. ಸರಿ ನಾನು ಸ್ವಿಮ್ಮಿಂಗ್ Shorts ಹಾಕಿಕೊಂಡು Shower ನಲ್ಲಿ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿ 12 ಅಡಿಗೆ ಬಂದು ಡೈವ್ ಮಾಡಿದೆ. ಹಾಗೆ ಸ್ವಿಮ್ ಮಾಡ್ತಾ, ಫ್ಲೊಟ್ ಮಾಡ್ತಾ 5 ಅಡಿವರೆಗೂ ಬಂದು ಹಾಗೆ ಪೂಲ್ ನ Edgeಗೆ ಒರಗಿ ನಿಂತೆ. ಇದೇ ಒಂದ್ 45 ದಿನಗಳ ಹಿಂದೆ ನೀರೆಂದರೆ ಭಯ, ಹೆದರಿಕೆ ಇದ್ದ ನಾನು ಇವತ್ತು ಪೂಲ್ ನ ಯಾವುದೇ ಮೂಲೇಲಿ, ಎಷ್ಟೇ ಆಳದಲ್ಲಿ ಎತ್ತಾಕಿದರು ಸ್ವಿಮ್ ಮಾಡಿ, ಫ್ಲೊಟ್ ಆಗ್ತಾ ಮೇಲೆ ಬರಬಲ್ಲೆ ಅನ್ನಿಸಿತು.

ಹಾಗೆ ಇದ್ದಕಿದ್ದಂತೆ ನನಗೆ ಫೆಬ್ರುವರಿ 2005 ರಲ್ಲಿ ಉತ್ತರ ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿನ ಪ್ರಸಿದ್ದ ಸ್ಥಳ ‘ಉಳವಿ’ ಹತ್ತಿರ ಇರುವ ‘ಗುಂದು’ ಅನ್ನೋ ಊರಿನ ಸಮೀಪ ಇದ್ದ ‘ಕಾನೇರಿ’ ನದಿಯ ದಡದಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಒಂದು ಘಟನೆ ನೆನಪಾಯೀತು. ಆಗ ಇನ್ನು ಫಾರೆಸ್ಟ್ ಡಿಪಾರ್ಟ್ಮೆಂಟ್ ಟ್ರೇನಿಂಗ್ ನಲ್ಲಿ ಇದ್ದೆ. ಉಳವಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿವರ್ಷ ಫೆಬ್ರುವರಿಯಲ್ಲಿ ಬಸವೇಶ್ವರ ಜಾತ್ರೆ ನಡೆಯುತ್ತದೆ. ಅಲ್ಲಿ ಜನರು ಜಾತ್ರೆ ಯಿಂದ ವಾಪಸ್ಸು ಕಾಡು ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಬರುವಾಗ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಬೆಳೆದಿರುವ ನಾಗ ಬೆತ್ತ ಗಿಡದಲ್ಲಿ ಬೆತ್ತದ ಕೋಲನ್ನು(Stick) ಕಡಿದುಕೊಂಡು ಮನೆಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗ್ತಾರೆ. ಹೀಗೆ ಜಾತ್ರೆ ಯಿಂದ ಬರುವಾಗ ಬೆತ್ತವನ್ನು ತಂದರೆ ಮನೆಗೆ ಒಳ್ಳೆಯದಾಗುತ್ತೆದೆ ಅನ್ನೋ ನಂಬಿಕೆ. ಹೀಗೆ ಬೆತ್ತ ಕಡಿಯಲು ಕಾಡು ನುಗ್ಗಿ ಇಡೀ ಕಾಡು ಹಾಳು ಮಾಡ್ತಾರೆ ಅಂತ ಫಾರೆಸ್ಟ್ ಡಿಪಾರ್ಟ್ಮೆಂಟ್ ನವರು ಉಳವಿ ಜಾತ್ರೆ ಟೈಮ್ ನಲ್ಲಿ ಉಳವಿ ಸುತ್ತ ಮುತ್ತ ಮೈನ್ ರೋಡ್ ನಲ್ಲಿ 6 – 7 ಚೆಕ್ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಿ ಅಲ್ಲಿ 15 - 20 ಜನರನ್ನು ಡೆಪ್ಯೂಟ್ ಮಾಡ್ತಾರೆ. ಅಲ್ಲಿ ಜಾತ್ರ ಮುಗಿಯುವಷ್ಟು ದಿನ Day & Night ಶಿಫ್ಟ್ ನಲ್ಲಿ Staff ಗಳು ಜಾತ್ರೆಗೆ ಹೋಗಿ ಬರೋ ಗಾಡಿಗಳನ್ನೆಲಾ ಚೆಕ್ ಮಾಡಿ ಬೆತ್ತ ಇದ್ದರೆ Seizeಮಾಡಬೇಕು. ಹಾಗೆ ನನ್ನನ್ನು ಸೇರಿ 15 ಜನರನ್ನ (ನನ್ನ Batch Foresterಗಳನ್ನು) ‘ಗುಂದು’ ಗೆ ಹಾಕಿದ್ದರು.

ಅಲ್ಲಿ ಒಂದು ಕ್ರಾಸಿಂಗ್ ಹತ್ತಿರ ಟೆಂಪೊರರಿ ಚೆಕ್ ಪೋಸ್ಟ್ create ಮಾಡಿ ಅಲ್ಲೇ ಅಕ್ಕ ಪಕ್ಕ ಟೆಂಟ್ ನ Pitchಮಾಡಿ (ಟೆಂಟ್ ನ ಆರು ಸೈಡ್ ಅನ್ನು, ನೆಲಕ್ಕೆ ಹೂಳಿರುವ ರಾಡ್ ಗೆ ಕಟ್ಟುವುದಕ್ಕೆ ಟೆಂಟ್ Pitching ಅಂತಾರೆ) ಒಂದು ಟೆಂಟ್ ನಲ್ಲಿ ಆರು ಜನ ಇರುವಂತೆ ಹಾಗು ಅಲ್ಲೇ ಪಕ್ಕ 2 kms ದೂರದಲ್ಲಿ ಇದ್ದ I B ಯಲ್ಲಿ ಊಟದ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಮಾಡಲಾಗಿತ್ತು. ಇನ್ನು ದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಫ್ರೆಶ್ ಆಗಲು, Toilet ಹಾಗು ಸ್ನಾನಕ್ಕೆ ಗುಂದಿನಿಂದ 8 kms ದೂರದಲ್ಲಿ ‘ಕಾನೇರಿ’ ನದಿ ಹರಿಯುತ್ತಿತು ಅದಕ್ಕೆ ಅಡ್ಡಲಾಗಿ ಒಂದು ಸೇತುವೆ ಕತ್ತಲಾಗಿತ್ತು. ಸೇತುವೆ ಪಕ್ಕ ಇಳಿಜಾರಿನಲ್ಲಿ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಇಳಿದು ಕಾನೇರಿ ನದಿಯ ದಡದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲ ಮುಗಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಿತ್ತು. ಡೈಲಿ ನಮ್ಮನ್ನು ಕರೆದೊಯ್ಯಲು ಒಂದು ಸ್ವರಾಜ್ ಮಜ್ದಾ ಗಾಡಿ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಮಾಡಿದ್ದರು. ನಾನು ಮೊದಲನೇ ದಿನ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋದಾಗ ಈಜಲು ಹೋಗದೆ ನದಿಯ ದಡದಲ್ಲೇ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿ ಎದ್ದು ಬಂದಿದ್ದೆ.

ಎರಡನೆ ದಿನ ನನ್ನ ಫ್ರೆಂಡ್ಸ್ ಎಲ್ಲಾ jolly ಆಗೀ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಈಜುವುದನ್ನು ನೋಡಿ, ನನಗೂ ಆಸೆಯಾಗಿ ನೀರಿಗಿಳಿದೆ. ನಾನು 1st & 2nd P U ನಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ಫ್ರೆಂಡ್ಸ್ ಜೊತೆ ಮೈಸೂರ್ ಇಂದ 25 kms ದೂರದಲ್ಲಿರೋ ಬಲಮುರಿ ಹಾಗು ಎಡಮುರಿ ಅನ್ನೋ ಚಿಕ್ಕ ಫಾಲ್ಸ್ಗೆ ಕಾಲೇಜ್ ಬನ್ಕ್ ಮಾಡಿ ತಿಂಗಳಿಗೆ 1 ಬಾರಿನಾದರು ಹೋಗ್ತಾ ಇದ್ದೆ. ಅಲ್ಲಿ 3 – 4 ಅಡಿ ಆಳದಲ್ಲಿ ಕೈ ಕಾಲು ಆಡಿಸಿದ್ದ ಅನುಭವ ಬಿಟ್ರೆ, ಬೇರೆ ಯಾವತ್ತು ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಈಜಾಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಆ ಧೈರ್ಯದ ಮೇಲೆ ನದಿಗೆ ಬಿದ್ದು ಈಜಲು ಶುರುಮಾಡಿದೆ. ದಡದಿಂದ ಸುಮಾರು 10 ಅಡಿ ಈಜಿ ಮುಂದೆ ಹೋದೆ . ಎಲ್ಲ ಸರಿಯಾಗೆ ಇತ್ತು. ಕೈ ಕಾಲನ್ನು ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಸ್ಯಕ್ಲಿಂಗ್ (cycling) ರೀತಿ ಅಡಿಸ್ತಾ ಇದ್ದೆ. ಗ್ರಚಾರ ಅಂತಾರಲ್ಲ ಹಾಗೆ, ಯಾಕೋ ಒಮ್ಮೆ ಇದಕಿದ್ದಂತೆ ಈಗ ನೀರಿನ ಆಳ ಎಷ್ಟಿದೆ ನೋಡೋಣ ಅಂತ ಅನ್ನಿಸಿ ಕೈ ಕಾಲು ಆಡಿಸುವುದನ್ನು ಬಿಟ್ಟೆ ನೋಡಿ...., ಅಬ್ಬಾ….! ಕಾಲಿಗೆ ಏನು ಸಿಕ್ತಿಲ್ಲ... ಇದ್ದಕಿದ್ದಂತೆ ಮುಳುಗಲು ಶುರು ಮಾಡಿದೆ... ಎಷ್ಟೇ ಪ್ರಯತ್ನಪಟ್ಟರು ಕೈ ಕಾಲು ಆಡಿಸಲು ಆಗ್ತಾ ಇಲ್ಲ. ಒಂದ್ ಸಲ ನೀರ್ ಕುಡಿದು, ಉಸಿರು ಸಿಕ್ಕಿ, ನೀರು ನೆತ್ತಿಗೆ ಏರಿದ ಹಾಗೆ ಆಗೀ ಕೆಮ್ಮಿದೆ. ಯಾಕೋ ಇವತ್ತು ನಾನು ಬದುಕಿ ಉಳಿಯೋದಿಲ್ಲ ಅನ್ನಿಸಿಬಿಟ್ಟಿತು! ಜೀವ ಭಯ ಒಮ್ಮೆಲೆ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ನುಗ್ಗಿ ಬಂತು. ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ಈಜುತಿದ್ದ ಯಾದವ್ ಅನ್ನುವವನಿಗೆ ನಾನು ಹೇಗೂ ಕಷ್ಟ ಪಟ್ಟು ‘ ರೀ... ಯಾದವ್.. ಯಾಕೋ ಮುಳಗುತ್ತ ಇದ್ದೀನಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಕೈ ಕೊಡಿ...’ ಅಂದು ಪುನಃ ಮುಳುಗಿದೆ. ಅವನು ನಾನು ತಮಾಷೆ ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ದೀನಿ ಅಂತ ‘ಯೆ.. ಸಾಕು ಬನ್ನಿ ಸುಧಾಕರ್ ಡ್ರಾಮಾ ಮಾಡಬೇಡಿ..’ ಅಂತ ಹೇಳಿ, ಈಜಿ ಮುಂದೆ ಹೋದ. ನೀರನಲ್ಲಿ ಮುಳಗುತ್ತಿದ್ದ ನನಗೆ ಆ ಕ್ಷಣದಲ್ಲೂ ಯಾದವ್ ಮೇಲೆ ಸಿಕ್ಕಪಟ್ಟೆ ಕೋಪ ಬಂತು. ತಕ್ಷಣ ಪಕ್ಕ ನೋಡಿದೆ ಇನ್ನೊಬ್ಬ Batch mate ನರೇಶ್ ಕಾಣಿಸಿದ. ಅವನು ಸ್ನಾನ ಮುಗಿಸಿ ಎದ್ದು ದಡದಲ್ಲಿ ಟವಲ್ ನಿಂದ ಮೈ ಒರೆಸಿಕೊಳ್ತಾ ಇದ್ದ. ನಾನು ‘ ನರೇಶ………’ ಅಂತ ಕೂಗಿ ಪುನ ಮುಳುಗಿದ. ಕೈ ಮೇಲೆ ಇತ್ತು. ಅಬ್ಬ.. ಇವತ್ತಿಗೂ ನರೇಶ್ ನನ್ನ ಕೆಲವು ಸಲ ತಂಪು ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ನೆನೆಸಿಕೊಳ್ಳುತೇನೆ. ನನಗೆ ಈಜು ಬಾರದೆ ಮುಳುಗುತ್ತಿದ್ದನು ನೋಡಿದ ಅವನು ತಕ್ಷಣ ನೀರಿಗೆ ಧುಮುಕಿ ಹತ್ತಿರ ಬಂದು ಕೈ ಚಾಚಿ ನೀಡಿದ. ಅವನ ಕೈ ಮುಟ್ಟಿದ ಆ ಕ್ಷಣ ನನಗೆ ಪುನರ್ಜನ್ಮವಾದಂತೆ ಆಯಿತು. ಹಾಗೆ ನರೇಶನ ಕೈ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ತಕ್ಷಣ ನೀರಿನ ಮೇಲಕೆ ಬಂದೆ. ಹಾಗೆ ಅವನ್ನ ಹಿಡ್ಕೊಂಡೆ ದಡ ಸೇರಿದೆ. ಏನ್ ಒಂಥರಾ ಷಾಕ್ ಆಗೀ Trance ಗೆ ಹೋಗಿಬಿಟ್ಟೆ. ನರೇಶ ಪುನಃ ಮೈ ಒರಸಿಕೊಂಡು ಬಂದು‘ ಏನೋ ಮಾರಾಯ ಈಜು ಬರೋಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ ಯಾಕ ಅಷ್ಟು ದೂರ ಹೋಗ್ಬೇಕು?..’ ಅಂದ. ಯಾದವ್ ಬಂದು ‘ರೀ ಸುಧಾಕರ್. ಸಾರೀ ಮಾ.. ನನಗೆ ನಿಜವಾಗಲು ನಿಮಗೆ ಈಜು ಬಾರದೆ ಇರೋ ವಿಷಯ ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ...’ ಅಂದ. ನಾನು 2 ದಿನ ಇಡೀ ಗರ ಬಡಿದವನಂತೆ ಆಗಿ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ. ಏನೋ ಒಂಥರಾ ಸಾವಿನ ಹತ್ತಿರ ಹೋಗಿ ಬಂದ ಅನುಭವ. ಅವತ್ತು ನನ್ನ ಅಪ್ಪಾಜಿಯನ್ನು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲೇ ಸ್ವಲ್ಪ ಬೈದುಕೊಂಡೆ. ನನನ್ನು ಚಿಕ್ಕ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲೆ ಅವರು ಸ್ವಿಮ್ಮಿಂಗ್ ಸೇರಿಸಿದ್ರೆ ,ಇವತ್ತು ಹಾಗಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ ಅನ್ನಿಸಿತು.

ಹಾಗೆ ಆ ಘಟನೆ ಯೋಚನೆ ಮಾಡುತ್ತಾ. ಪುನಃ ಪೂಲ್ ನ ಸೆಂಟರ್ ಗೆ ಹೋಗಿ ಇನ್ನೊಂದು Length ಮುಗಿಸಿ ಬಂದೆ. ಪುನಃ 5 ಅಡಿಯ ಕಟ್ಟೆಯ ಬದಿಗೆ ಒರಗಿ ನಿಂತು ಮರಿಮಲ್ಲಪ್ಪ ಸ್ಕೂಲ್ ನಲ್ಲಿ 9th Standard ಓದುತ್ತಿದಾಗ ಕ್ಲಾಸ್ ನಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಪಕ್ಕ ಕೂತುಕೊಳ್ಳುತಿದ್ದ ‘ಅಗಿನೇಶ್’ ನನ್ನು ನೆನೆಸಿಕೊಂಡೆ. ಆ ಕಾಲಕ್ಕೆ ಅವನದು ಸ್ವಲ್ಪ Big Shot ಫ್ಯಾಮಿಲಿ. ಅವನ ಮನೇಲಿ ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ಇತ್ತು. ಅದ್ರಲ್ಲಿ Astro ಅನ್ನೋ ಒಂದು DOS Software ಇತ್ತು. ಅದು ಯಾರದಾದರೂ ಹುಟ್ಟಿದ ಟೈಮ್, ಡೇಟ್, ಹುಟ್ಟಿದ ಜಾಗದ Lat & Long ಕೊಟ್ಟರೆ, ಅವರ ಮುಂದಿನ ಭವಿಷ್ಯವನ್ನು Notepad ನ Text ಫಾರ್ಮಾಟ್ ನಲ್ಲಿ 5 – 6 pageಗಳಷ್ಟು ವಿವರಣ ಕೊಡ್ತಾ ಇತ್ತು. ಹಾಗೆ ಒಮ್ಮೆ ನಾನು ಅಗಿನೇಶ್ ಗೆ ನನ್ನ ಡಿಟೈಲ್ಸ್ ಎಲ್ಲಾ ಕೊಟ್ಟು ಕಳಿಸಿದ. ಅವನು ನನ್ನ ಭವಿಷ್ಯವನ್ನು Computer ನಲ್ಲಿ ಪ್ರಿಂಟ್ ಮಾಡಿ ತಂದುಕೊಟ್ಟ. ಒಮ್ಮೆ ಅದನ್ನು ಫುಲ್ ಓದಿದೆ. ಅದನ್ನು ನಂಬಬಾರದು ಅಂತ ಅನ್ನಿಸಿತು. ಆದರೆ ಅದ್ರಲ್ಲಿ (ನನ್ನ ಪ್ರಿಂಟ್ಡ್ ಭವಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ) ನನ್ನ ಎಡ ಭಾಗದ Chest ನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಮಚ್ಚೆ ಇರುತ್ತೆ ಅಂತ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದರು. ಏನೋ ಕಾಕತಾಳಿಯ ಅನ್ನುವಂತೆ ನಿಜವಾಗಿಯೂ ನನಗೆ ನನ್ನ ಎದೆಯ ಎಡಭಾಗದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಮಚ್ಚೆ ಇದೆ! ಆ ಪ್ರಿಂಟ್ ನಲ್ಲಿ ಇನ್ನು ಏನೇನೊ ಇತ್ತು. ಬಟ್ Important ಆಗೀ ಇದ್ದ ಇನ್ನೊಂದು ಸಂಗತಿ ಅಂದ್ರೆ ನನಗೆ 22 ನೇ ವಯಸಿನಲ್ಲಿ ಹಾಗು 32 ನೇ ವಯಸಿನಲ್ಲಿ ‘ ಐ ಮೇ ಮೀಟ್ ವಿಥ್ ಎನ್ ವಾಟರ್ ಆಕ್ಸಿಡೆಂಟ್ ( I may meet with an water Accident ) ಅಂತ ಇತ್ತು ಆನೋ ವಿಷಯ ನೆನಪಾಗಿ, ತಕ್ಷಣ ನನಗೆ ಗುಂದಿನ ಕಾನೇರಿ ನದಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಘಟನೆ ನೆನಸಿಕೊಂಡು ‘ಎಲ್ಲ ಬಡ್ಡಿ ಮಗಂದು… ಇದೂ ನಿಜ ಆಗಿಹೊಯಿತಲ್ಲಾ...’ ಅಂತ ಅನ್ನಿಸಿತು. ಹಾಗೆ “ Next In Any Age I’m Ready To battle With Water ” ಅಂತ ಅನ್ನಿಸಿತು.

ಪುನಃ 12 ಫೀಟ್ ನ ಒಂದು ತುದಿಯಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದು, Back Stroke ನಲ್ಲಿ ಸ್ವಿಮ್ ಮಾಡುತ್ತ ಮನಸಿನಲ್ಲಿ ಹಾಗೆ ನನ್ನ ಫ್ರೆಂಡ್ ‘Dr, ದಿಲೀಪ್’ ನ ನೆನೆಸಿಕೊಂಡೆ, ಅವತ್ತು ಸಂಜೆ ಅವನು ಸಿಕ್ಕಿಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ ಇವತ್ತು ನಾನು ಈಜು ಕಲಿಯೋಕೆ ಸಾಧ್ಯನೇ ಇರ್ತಿರಲಿಲ್ಲವೇನೋ ಅನ್ನಿಸಿತು. 2 ತಿಂಗಳ ಹಿಂದ ತಾನೆ ಅವನು ಅನೆಸ್ತೆಶಿಯಾದಲ್ಲಿ P G ಮುಗಿಸಿ ಬಿಜಾಪುರದಿಂದ ಮೈಸೂರ್ ಗೆ ವಾಪಾಸಾಗಿದ್ದ.

ಅವನನ್ನು ಭೇಟಿ ಮಾಡಲು ಹೋದೆ. ಸುಮಾರು ತಿಂಗಳ ನಂತರ ಸಿಕ್ಕಿದ ಅವನ ಜೊತೆ ಅದು ಇದು ಮಾತಾಡುತ್ತಾ ಸಿಟಿ ವಿಷ್ಯ ಬಂತು. ಸಿಟಿ ಅಂದ್ರೆ ನನ್ನಇನ್ನೊಬ್ಬ ಫ್ರೆಂಡ್ ‘ಸತೀಶ್’ ಅಂತ. ಅವನು ಸ್ಕೂಲ್, ಕಾಲೇಜ್ ನಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಸೀನಿಯರ್. ಯಾವಾಗಲು ‘ಮಗ ಸಿಟಿ(City) ಗೆ ಹೋಗೋಣ’ ಅನ್ನುತಾ ಇರುತ್ತಾನೆ, ಅದಕ್ಕೆ ಎಲ್ಲರೂ ಅವನನ್ನು ‘ಸಿಟಿ’ ಅಂತಾರೆ. So ದಿಲೀಪನಿಗೆ ನಾನು ‘ಮಗ ಸಿಟಿ ಹೇಗೆ ಇದ್ದಾನೆ?...’ ಅಂದೆ. ಅವನು ‘ಸಿಟಿ ಬಿಡು ಮಗ.. ಲೈಫ್ ನ ಫುಲ್ ಫ್ಲೆಡ್ಜ (Full Fledge) ನಲ್ಲಿ ಎಂಜಾಯ್ ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ದಾನೆ..., ವಾರಕ್ಕೆ ಬೆಳಗಿನ ಹೊತ್ತು 5 ದಿನ ಸ್ವಿಮ್ಮಿಂಗ್, ಸಂಜೆ 3 ದಿನ ಮರ್ಷಿಯಾಲ್ ಆರ್ಟ್ಸ್, ಇನು 3 ದಿನ ಸಂಜೆ ಡಾನ್ಸ್, ವೀಕ್ಎಂಡ್ ನಲ್ಲಿ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಚಾಮುಂಡಿಬೆಟ್ಟ ಹತ್ತುತಾನೆ, ಸಂಜೆ ಪಾರ್ಟಿಗಳು… ಫುಲ್ Fitness freak ಆಗಿ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾನೆಮಗಾ ಅವನು’ ಅಂದ. ಪುನಃ ‘ಸುಧಾ ಲೆ... ನಿನಗೆ ಸ್ವಿಮ್ಮಿಂಗ್ ಬರುತ್ತಾ?...’ ಅಂದ. ನಾನು ‘ಇಲ್ಲ ಮಗ… ಕಲಿಬೇಕು ಅಂತ ಆಸೆ, ಅದರೆ ಒಬ್ಬನೇ ಹೋಗೋಕೆ ಬೋರ್. ಯಾರೂ Company ಇಲ್ಲ...’ ಅಂದೆ. ತಕ್ಷಣ ದಿಲೀಪ್ ‘ಮಗ ನಾನು ವೊಕಾರ್ಟ್ ಹಾಸ್ಪಿಟಲ್ ಗೆ ರಿಪೋರ್ಟ್ ಮಾಡೋದು ಇನ್ನು 8 ದಿನ ಇದೆ(ಅವನಿಗೆ ವೊಕಾರ್ಟ್ ಹಾಸ್ಪಿಟಲ್ ನಲ್ಲಿ ಪ್ರಾಕ್ಟೀಸ್ ಕಮ್ ವರ್ಕ್ ಮಾಡಲು ಆಫರ್ ಬಂದಿತ್ತು) ನಾಳೆ ಇಂದ ಇಬ್ಬರು ಸ್ವಿಮ್ಮಿಂಗ್ ಗೆ ಹೋಗೋಣ, 8 ಡೇಸ್ ಕಂಪನಿ ಕೊಡ್ತೀನಿ Next ನೀನು ಒಬ್ಬನೇ ಹೂಗಲು ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡ್ಕೋ ಮಗ.. ಅದು ಅಲ್ಲದೆ ಡ್ರೈವಿಂಗ್ & ಸ್ವಿಮ್ಮಿಂಗ್ ಇವೆಲ್ಲ ಬೇಸಿಕ್ ಸರ್ವೈವಲ್ ಸ್ಕಿಲ್ಲ್ಸ್ (Basic survival skills) ಅಲ್ಲವಾ...? ಇನ್ನೇನೋ, ಲೈಫ್ ನಲ್ಲಿ ಇನ್ನು 2 ರಿಂದ 3 ವರ್ಷ ಅಷ್ಟೇ ಆಮೇಲೆ ಮದುವೆ ಆಗ್ತೀವಿ... ಅಮೇಲೆ ಫ್ಯಾಮಿಲಿ ಮ್ಯಾನ್ ಲೈಫ್. So ಈ 2 – 3 ವರ್ಷ ನಾದರು LETS LIVE FOR OURSELF ಮಗ.., LETS ENJOY, LETS HAVE SOME HEALTHY HABBITS...’ ಅಂತೆಲ್ಲ ಹೇಳಿ ಫುಲ್ ಜೋಶ್ ತರಿಸಿಬಿಟ್ಟ. ಟೈಮ್ 10.15 pm ಅಗೀತ್ತು. ಇಬ್ಬರು ಅಕ್ಷಯ ಭಂಡರ್ ನಲ್ಲಿರೋ ‘ಪಯೋನೀರ್’ ಸ್ಪೋರ್ಟ್ಸ್ ಅಂಗಡಿಗೆ ಹೋಗಿ ತಲಾ 150 ರೊಪಾಯಿಯಂತೆ 2 ಸ್ವಿಮ್ಮಿಂಗ್ Shorts ನ Purchase ಮಾಡಿದೆವು. ಮಾರನೆ ದಿನದಿಂದ ಶುರುವಾಗಿತ್ತು ನನ್ನ ಸ್ವಿಮ್ಮಿಂಗ್ ಪ್ರಾಕ್ಟೀಸ್. ಸುಮಾರು ದಿನದಿಂದ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಲ್ಲಿ ‘ನಾನು ಸ್ವಿಮ್ಮಿಂಗ್ ಸೇರಲು ಕಾರಣ ಏನು?...’ ಅಂತ ಮೂಡುತ್ತಿದ್ದ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಉತ್ತರ ಇವತ್ತು ಸಿಕ್ಕಿದಂತೆ ಆಯಿತು.

ಇದೆಲ್ಲ ಯೋಚನೆ ಮಾಡ್ತಾ ಹಾಗೆ ಸ್ವಿಮ್ಮಿಂಗ್ ಪೂಲ್ ನ ಒಂದು ಬದಿಯಲ್ಲಿನ ಸೆಂಟರ್ ನಲ್ಲಿ ಇದ್ದ ಒಂದು Exit ಸ್ಪೇಸ್ ಮೇಲೆ ತೂಗು ಹಾಕಿದ್ದ 'ಅಜಂತಾ' ಗಡಿಯಾರವನ್ನು ನೋಡಿದೆ. ಆದು 7.10 ತೋರಿಸ್ತಾ ಇತ್ತು. ಇನ್ನು 5 ನಿಮಿಷ ಇದೆ, ಲಾಸ್ಟ್ ಒಂದು Length ಮಾಡಿ ಹೊರಡೋಣ ಅಂತ ಅಂದುಕೊಂಡು, ಪುನಃ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿ 12 ಫೀಟ್ ಕಡೆ ಸ್ವಿಮ್ ಮಾಡಲು ಶುರು ಮಾಡಿದೆ.